Voor een rotte kies in het centrum van Gieten is complete vernieuwing en verduurzaming van de gevels ontworpen als een ensemble van gelijkende gestapelde vormen.

De nieuwe bibliotheek van Amsterdam bestaat uit een plint met op de kop een ingesnoerde cylinder. Het gebouw staat op een locatie met vele visuele opstakels. Het ontwerp houdt rekening met met deze belemmeringen door vrije zichtlijnen te benadrukken. Hierdoor ontstaatin de introverte plint met een doodlopende straat die wordt omsloten door twee glazen getordeerde wanden. Deze straat is de overgang vanaf het drukke verkeersplein voor het gebouw naar de rust in de bibliotheek. Eenmaal binnen wordt oog getrokken naar de vide,die tot het dak van de toren doorloopt, om daar te wordenafgesloten door een koepelvormig glasdak. De constructie,een staalskelet,draait met het gebouw mee enis mede daarom een beeldbepalendelement in het gebouw.

Door het teruglopende aanbod in winkels in het centrum van Almelo is er voor 9 panden een herbestemming van de panden ontworpen waarbij de oorspronkelijke gevels hersteld worden en er nieuwe functies worden toegevoegd.

Voor een nieuwe hotelketen is een de verbouw van bestaand hotel ontworpen.

De Kloostertuin, gelegen in het hart van oude Dordrecht, was de inspiratie voor het ontwikkelen van een meditatieruimte voor maximaal drie personen. Eenvoudige materialen en vormen creëren een rustige sfeer voor de gebruiker en de omgeving.

Voor het behoud van de Benkoelen Hoeve is een plan ontworpen voor zorg en wonen midden in de natuur.

Het ontwerp voor De Stiep in Zuidlaren omvat uitbreiding en renovatie. Een nieuwe aanbouw wordt toegevoegd, waar de theeschenkerij geplaatst is. De architectuur verwijst naar de huidige spanten in de entree. De nieuwe aanbouw is perfect aangepast aan het hoofdvolume en biedt een open ruimte zonder verdiepingsvloer, waardoor er uitzicht is op de omringende tuinen.

De school is zo ontworpen dat het flexibel mee kan groeien of krimpen met de vraag. Bovendien wordt het afval van de lokale bevolking gebruikt om het eigen energieverbruik te dekken. Dit bespaart budget en maakt extra financiële middelen beschikbaar voor onderwijs.

Het ontwerp omvat een gebouwde oeververbinding tussen Dordrecht en Zwijndrecht. Deze verbinding voor voetgangers en fietsers verwijdert de barrière in de rivier. De oeververbinding bestaat uit een tuibrug met vier pylonen die lijken op te rijzen uit het midden van de rivier. Deze pylonen verwijzen naar het industriële verleden van de kades van Dordrecht en Zwijndrecht en refereren aan de hijskranen die vroeger op de kades stonden. Door het brughoofd een functie te geven, krijgt de brug een extra waarde en ontstaat er een "living bridge".